ಮಸಿದಿಯ ಮುಲ್ಲ "ಜವೆರಾ"ಳ ಎದೆಯನ್ನು ತಿವಿದು ತಿವಿದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ...ಹೇಳು ಸೋದರಸಂಬಂಧಿಯಾದ ನಿಜಾಮನೊಂದಿಗೆ ನೀ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದೆ?
ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು?ಕಿಟಕಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಕೈಯನ್ನ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಜವೇರಾ...ಹೇಗೋ ಖುದಾನ ಮಾಫಿ ಕೇಳುವಳು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ ಎಂದು ಊರಿನ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹಿರಿಯ ಮುಲ್ಲಾನಿಗೆ ಹೇಳಿ,ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡಬೇಡ ಎಂದು ಗದರಿಸಿ ಕಳಿಸಿದ್ದ...
ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾಡಬಾರದೆ?ನಾನು ಮಾಡದೆ ಇರೆನು ನೋಡಿ...ಎಂದು ಮನಸಿನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಹೊರಬಂದ್ದಿದಳು ಜವೆರಾ..
ಇದೆಲ್ಲ ನಡೆದು ದಿನಗಳೇ ಉರುಳಿದೆ..ಅಲ್ಲ ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದ ತಪ್ಪಾದರೂ ಏನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದೆ?ಸಂಬಂಧಿಯಾದರೇನು?ಸೋದರಸಂಬಂಧಿಯಾದರೇನು?ಅವನು ಕೊಟ್ಟಂತಹ ಪ್ರೀತಿ ಇವರ್ಯಾರಿಗೆ ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತೇ?ಸಂಬಂಧದ ನೆಪವಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಇವರು ಕೊಟ್ಟ ಯಾತನೆ ಹೀನಾಯ...!
ಖುದಾನ ಅವಕೃಪೆಗೆ ಎಂದು ಒಳಗಾದೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ..ನಮಾಜ್ ಮಾಡಲು ಮರೆತೇ..ಹೀಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತೆ?..ಅಲ್ಲದೆ ಇನ್ನೇನು..ಎಂದೂ ಬರದ ಅಮ್ಮ ತೋಟದ ಮನೆಗೆ ಅಂದೇ ಯಾಕೆ ಬಂದಳು?ಮಗಳೆಂಬ ಮಮಕಾರವು ಇಲ್ಲದೆ ಮಸಿದಿಯ ಮುಲ್ಲಾನಿಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಟಳು ..ಎಂತಹ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ ಇದು?ಪಾಪ ನನ್ನಿಂದ "ನಿಜಾಮ"ನು ಬಹಿಷ್ಕಾರದಿಂದ ಊರ ಹೊರ ಹೋದ..ಅವನ ಭವಿಷ್ಯವೇನೋ?ಇಲ್ಲಾದರೂ ಯಾರೋ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು,ಮಾಂಸದ ಅಂಗಡಿ ಇತ್ತು ಹೇಗೋ ಜೀವನ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು..ಈಗೆಲ್ಲಿದ್ದಾನೋ ಏನೋ?ಮ್ಸ್ಚ್!
ಅವನ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡಿದ ಒಂದೊಂದು ಭಾವನೆಯು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿದೆ,ಬದುಕಿನ ಆಶಾಗೊಪುರವೇ ಕಟ್ಟಿ ಮೆರೆದಿದ್ದೆವಲ್ಲ..ಒಂದಲ್ಲ ಎರಡಲ್ಲ..ಮೂರು ವರ್ಷ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಗೌಪ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿದಂತಹ ಸ್ನೇಹ..ಅಲ್ಲ..ಪ್ರೀತಿ ಅದು,ಎಂದೂ ಕಾಮವಾಗಿ ತಿರುಗಲಿಲ್ಲ..ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಪ್ರೀತಿ.
ಇಂತಃ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಅಮ್ಮನಿಂದ ಹಾಳಾಗಿ ಹೊಇತೆ..
ಸಂಬಂಧದ ಕಾರಣದಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಿದರೆ ಇವರು?ನನ್ನ ಜಿಗುಪ್ಸೆ,ಆರ್ತಭಾವ,ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಿದ ಯಾವ ಯಾತನೆಯೂ ಅವನು ಉಳಿಯಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ..ಒಂದೊಂದು ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ನೀಗಿಸಿದ್ದ..ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಸಿದ್ದ..ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಯಾವ ಸೋದರಸಂಬಂಧಗಳ ಲಕ್ಷ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ,ಎರಡು ಜೀವಗಳ ಸಮ್ಮಿಲನವಾಗಿದ್ದವು,ಮನಸ್ಸುಗಳು ಮೌನವಾಗೇ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದವು,ವಿಚಾರಗಳನ್ನೂ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದವು,ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣವು ನನ್ನ ಆಂತರ್ಯದ ಕೂಗು ಅವನಿಗೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು..ಒಂದು ವಿಚಾರ ಲೋಪವಾದರೂ ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು ನನಗೆ..ಅವನ "ಮೌನ"ಅಬ್ಬ!!ದ್ರುತಿಗೆಡಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು,ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಗೂ ಅವನು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಯೇ ಮೌನ..ಗೋಗರೆದು ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ,ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊಸದಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಿದವರಂತೆ ನಮ್ಮ ನಡವಳಿಕೆಗಳು..ಎಂತಹ ಮಧುರಾನುಭವ..ಇಂತಹ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಇವರು ಸಂಬಂಧದ ನೆಪ ಮಾಡಿ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡರೆ ನನ್ನಿ೦ದ??..ಇವರು ಮಾಡಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಅನ್ಯಾಯ??
ಮಸಿದಿಯ ಮುಲ್ಲ ಬರೆ ಹಾಕಿದನೆ?ಕಿಟಕಿಗೆ ಕೈ ಕಟ್ಟಿ..ಚಿ!ಕ್ರೂರವೇ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಅವರ ಮನಸಿಗೆ ನನ್ನ -ಪ್ರೀತಿ ಅರ್ಥವಾದರೂ ಹೇಗಾದೀತು?.ನನ್ನ ಎದೆಯಗಾಯ ಮಾಗಿಲ್ಲ..ಅಲ್ಲಾನ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಬರೆ ಹಾಕಿದರೆ..ಅಲ್ಲಾ ಇಂತಹ ಕ್ರೂರಿಯೇ?..ಆ ಬರೆಗಳು ನನ್ನ ಆಂತರ್ಯವನ್ನು ಸುಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?ಅಂತಹ ನೂರಾರು ಬರೆ ಹಾಕಿ ನನ್ನ ಸುಟ್ಟರು,ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಕುರುವೊಡೆದು ಹುಟ್ಟುವ ಹೊಸಚರ್ಮದಂತೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ..ಮತ್ತೆ ಅವನು ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಇರಲಿ..ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವೆ..ಅವನಿಗೆ ನನ್ನ ಜರೂರತೆ ಇದೆ..ಮತ್ತೆ ಒಂದಾಗುತ್ತೇವೆ..ಏನಾದರು ಆಗಲಿ..
ಖುದಾ ನನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡು..
(ಜವೇರ ಮುಂದೇನು ಮಾಡಬಹುದು???)
Saturday 26 November 2011
Friday 25 November 2011
"ವಾರಿಜೆಯ ವಾಂಛೆ" !!!ಇವಳಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸಮಾದಾನ ಏನು ???
ಕಾಲನು ತಿರುಗಿದ್ದಾನೆ!!
ಛೆ!ಹೇಳಲು ಹೊರಟ ವಿಚಾರವೇ ಅವನಿಗೆ ತಲುಪಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ಬೇಸರಿಸಿಕೊಂಡಳು "ವಾರಿಜೆ".
ಪ್ರತೀಬಾರಿ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದಾಗಲೇ ಈ ಪೀಡೆ ಜೊತೆಗೇ ಬರಬೇಕೆ?ಎಂದು ಮಗಳನ್ನ ಶಪಿಸಿದಳು.
ಅಲ್ಲ,ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅನುಭವಿಸಿದ ಯಾತನೆ ,ನೋವು,ಜಿಗುಪ್ಸೆ,ಅವಮಾನ,ಸ್ವಾಸ್ತ್ಯ ದಾಂಪತ್ಯಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಯಾವ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ಅವನಿಂದ ಪೂರೈಸಲು ಆಗಲಿಲ್ಲವೇ,ಎಲ್ಲ ದರಿದ್ರಗಳು ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಯ್ತು ಅಂದುಕೊಂಡೆ, ಆದರೆ ಈ ಪೀಡೆ ಹೀಗೆ ಉಳಿಯಿತಲ್ಲ ಎಂದು ಕೆಲದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಕುಡಿದು ಕುಡಿದು ಸತ್ತ ಗಂಡನನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತ ,ಮಲಗಿದ್ದ ಮಗುವನ್ನ ದುರುಗುಟ್ಟುತ್ತ....ತನ್ನೊಳಗೆ ಜ್ವಲಿಸುತ್ತಿರುವ ವಾ೦ಛೆಯನ್ನು ಆ "ಆಗಂತುಕ"ನಿಗೆ ಹೇಳಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲವೇ ಎಂಬ ನಿರಾಸೆ.ಅವನು ಕೈ ತಪ್ಪಿ ಹೋದರೆ?ನನ್ನ ಬಯಕೆಗಳ ಗತಿಏನು??ಎಂದೆಲ್ಲ ತಳಮಳ.
ವಿಧವೆಯಾಗಿ ತನ್ನ ವಾಂಛೆಯನ್ನ ಬೂದಿ ಮಾಡಬೇಕೆ?ಹಳೆಯ ಪರಂಪರೆಯೊಂದಿಗೆ ಹುದುಗಿಸಿಕೊಲ್ಳಲೇ?ನನ್ನ ತಪ್ಪಾದರೂ ಯಾಕಾದೀತು?ಪ್ರಕೃತಿಯ ನಿಯಮಗಳಲ್ಲ್ಲಿ ಇದು ಒಂದು ತಾನೇ?ಕೆರಳಿದ ವಾ೦ಛೆಯನ್ನು ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಹೀಗೆ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಾದೀತೇ?ಆದರೆ ನ್ನನದೇ ಕರುಳ ಬ ಬಳ್ಳಿಯನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸಿ ,ಶಪಿಸುವಷ್ಟು ಕ್ರೂರವೇ ಈ ವಾಂಛೆ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು.ಗಂಡ ತೀರಿ ಹೋದ ಹನ್ನೊಂದನೆ ದಿನ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ,ಶ್ರಾದ್ಧ ಕಾರ್ಯಗಳು ಯಾರೋ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ..ಇಂತಹ ವೈರುಧ್ಯದ ನಡುವೆಯೂ"ಆಗಂತುಕ"ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಪುಟಿಯಿತೆ? ಇದು ಪ್ರೀತಿಯೇ?
ಅದು ಪ್ರೀತಿಯೋ?ಕಾಮವೋ?ವಾ೦ಛೆಯೋ?ತಿಳಿಯದು,ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೆಶದಲಿ ನನ್ನೊಳಗೆ ಇಂತಹ ಭಾವನೆ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾದರೂ ಹೇಗೆ?ಎಂದು ಗೋಡೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ವಾರಿಜೆಗೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಮಗು ಎದ್ದು "ಅಮ್ಮ" ಎಂದಾಗ ....
ತನ್ನ ವಾಂಛೆ ಮರೆತೇ ಹೋಯಿತು....
(ಈಗ ಹೇಳಿ...ಈ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ "ಆಗಂತುಕ" ಹೆಸರಿಲಲ್ಲದೆ,ಬೇರೆ ಯಾವ ಸುಳಿವು ಇಲ್ಲದೆಯೇ ಮಾಯವಾಗುತ್ತಾನೆ,ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳ ಹೊರಟಿರುವುದು ವಾರಿಜೆಯ ವಾಂಛೆಯ ಬಗ್ಗೆ ...(ವಾಂಛೆ ಅಂದರೆ ಕಾಮವೇ ಆಗಬೇಕಿಲ್ಲ) ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ಏನು..ಮನುಷ್ಯನು ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಯಾವ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು?
ವಾರಿಜೆಯೇ ಸ್ಥಿತಿ ಇಲ್ಲಿ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ..ಇನ್ನು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ಆಗಲಿ..ಏನಂತೀರಿ???ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಇಂತಹ ವಾರಿಜೆ ಯರು ಬಹಳ ಇದ್ದಾರೆ )
ನಿಮ್ಮ ಸಮಾದಾನ ಏನು??
ಛೆ!ಹೇಳಲು ಹೊರಟ ವಿಚಾರವೇ ಅವನಿಗೆ ತಲುಪಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ಬೇಸರಿಸಿಕೊಂಡಳು "ವಾರಿಜೆ".
ಪ್ರತೀಬಾರಿ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದಾಗಲೇ ಈ ಪೀಡೆ ಜೊತೆಗೇ ಬರಬೇಕೆ?ಎಂದು ಮಗಳನ್ನ ಶಪಿಸಿದಳು.
ಅಲ್ಲ,ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅನುಭವಿಸಿದ ಯಾತನೆ ,ನೋವು,ಜಿಗುಪ್ಸೆ,ಅವಮಾನ,ಸ್ವಾಸ್ತ್ಯ ದಾಂಪತ್ಯಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಯಾವ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ಅವನಿಂದ ಪೂರೈಸಲು ಆಗಲಿಲ್ಲವೇ,ಎಲ್ಲ ದರಿದ್ರಗಳು ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಯ್ತು ಅಂದುಕೊಂಡೆ, ಆದರೆ ಈ ಪೀಡೆ ಹೀಗೆ ಉಳಿಯಿತಲ್ಲ ಎಂದು ಕೆಲದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಕುಡಿದು ಕುಡಿದು ಸತ್ತ ಗಂಡನನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತ ,ಮಲಗಿದ್ದ ಮಗುವನ್ನ ದುರುಗುಟ್ಟುತ್ತ....ತನ್ನೊಳಗೆ ಜ್ವಲಿಸುತ್ತಿರುವ ವಾ೦ಛೆಯನ್ನು ಆ "ಆಗಂತುಕ"ನಿಗೆ ಹೇಳಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲವೇ ಎಂಬ ನಿರಾಸೆ.ಅವನು ಕೈ ತಪ್ಪಿ ಹೋದರೆ?ನನ್ನ ಬಯಕೆಗಳ ಗತಿಏನು??ಎಂದೆಲ್ಲ ತಳಮಳ.
ವಿಧವೆಯಾಗಿ ತನ್ನ ವಾಂಛೆಯನ್ನ ಬೂದಿ ಮಾಡಬೇಕೆ?ಹಳೆಯ ಪರಂಪರೆಯೊಂದಿಗೆ ಹುದುಗಿಸಿಕೊಲ್ಳಲೇ?ನನ್ನ ತಪ್ಪಾದರೂ ಯಾಕಾದೀತು?ಪ್ರಕೃತಿಯ ನಿಯಮಗಳಲ್ಲ್ಲಿ ಇದು ಒಂದು ತಾನೇ?ಕೆರಳಿದ ವಾ೦ಛೆಯನ್ನು ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಹೀಗೆ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಾದೀತೇ?ಆದರೆ ನ್ನನದೇ ಕರುಳ ಬ ಬಳ್ಳಿಯನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸಿ ,ಶಪಿಸುವಷ್ಟು ಕ್ರೂರವೇ ಈ ವಾಂಛೆ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು.ಗಂಡ ತೀರಿ ಹೋದ ಹನ್ನೊಂದನೆ ದಿನ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ,ಶ್ರಾದ್ಧ ಕಾರ್ಯಗಳು ಯಾರೋ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ..ಇಂತಹ ವೈರುಧ್ಯದ ನಡುವೆಯೂ"ಆಗಂತುಕ"ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಪುಟಿಯಿತೆ? ಇದು ಪ್ರೀತಿಯೇ?
ಅದು ಪ್ರೀತಿಯೋ?ಕಾಮವೋ?ವಾ೦ಛೆಯೋ?ತಿಳಿಯದು,ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೆಶದಲಿ ನನ್ನೊಳಗೆ ಇಂತಹ ಭಾವನೆ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾದರೂ ಹೇಗೆ?ಎಂದು ಗೋಡೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ವಾರಿಜೆಗೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಮಗು ಎದ್ದು "ಅಮ್ಮ" ಎಂದಾಗ ....
ತನ್ನ ವಾಂಛೆ ಮರೆತೇ ಹೋಯಿತು....
(ಈಗ ಹೇಳಿ...ಈ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ "ಆಗಂತುಕ" ಹೆಸರಿಲಲ್ಲದೆ,ಬೇರೆ ಯಾವ ಸುಳಿವು ಇಲ್ಲದೆಯೇ ಮಾಯವಾಗುತ್ತಾನೆ,ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳ ಹೊರಟಿರುವುದು ವಾರಿಜೆಯ ವಾಂಛೆಯ ಬಗ್ಗೆ ...(ವಾಂಛೆ ಅಂದರೆ ಕಾಮವೇ ಆಗಬೇಕಿಲ್ಲ) ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ಏನು..ಮನುಷ್ಯನು ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಯಾವ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು?
ವಾರಿಜೆಯೇ ಸ್ಥಿತಿ ಇಲ್ಲಿ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ..ಇನ್ನು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ಆಗಲಿ..ಏನಂತೀರಿ???ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಇಂತಹ ವಾರಿಜೆ ಯರು ಬಹಳ ಇದ್ದಾರೆ )
ನಿಮ್ಮ ಸಮಾದಾನ ಏನು??
Wednesday 9 November 2011
A discussion about pain by Jiddu Krishnamurthi
[I feel always JK (Jiddu Krishnamurthy) made me to think on my own and to let discovery of truth by self…His discussions on life is very vast,he never discussed in the angle of teaching where one has to follow him, praise him, worship him!!Nothing...Here a discussion about Pain which takes one to the light of knowledge-SUNIL RAO]
Question: Does not thought originate as a defence against pain? The infant begins to think in order to separate itself from physical pain. Is thought - which is psychological knowledge - the result of pain, or is pain the result of thought? How does one go beyond the defences developed in childhood?
Jiddu Krishnamurti - Put a pin into a leg and there is pain; then there is anxiety that the pain should end. That is the momentum of thinking, the nervous reaction; then comes identification with that reaction and one says: "I hope it will end and I must not have it in the future". All that is part of the momentum of thinking. Fear is part of pain; is there fear without thought?
Have you ever experimented with dissociating thought from pain? Sit in a dentist's chair for some time and watch the things going on; your mind observing without identifying. You can do this. I sat in the dentist's chair for four hours; never a single thought came into my mind.
How does one go beyond the defences cultivated in childhood? Would one go to a psychoanalyst? One may think that is the easiest way and one may think that he will cure all the problems arising from one's childhood. He cannot. He may slightly modify them. So what will one do? There is nobody one can go to. Will one face that? There is nobody. Has one ever faced that fact that there is nobody one can go to? If one has cancer one can go to a doctor, that is different from the psychological knowledge that one has developed during childhood which causes one to become neurotic; and most people are neurotic.
So, what is one to do? How is one to know, in a world that is somewhat neurotic, in which all one's friends and relations are slightly unbalanced, that one is also unbalanced? One cannot go to anybody; so what is taking place in one's mind now that one no longer depends on others, on books, on psychologists, on authority? What has happened to one's mind if one actually realizes that one cannot possibly go to anybody? Neuroticism is the result of dependence. One depends on one's wife, on the doctor; one depends on God or on the psychologists.
One has established a series of dependences around one, hoping that in those dependences one will be secure. And when one discovers that one cannot depend on anybody, what happens? One is bringing about a tremendous psychological revolution; one is usually unwilling to face it. One depends on one's wife; she encourages one to be dependent on her; and vice versa. That is part of one's neurosis. One does not throw it out, one examines it. Can one be free of it, not depending on one's wife - psychologically, of course? One will not do it because one is frightened; one wants something from her, sex or this or that. Or she encourages one with one's ideas, helps one to dominate, to be ambitious, or says one is a marvellous philosopher.
But see that the very state of dependence on another may be the cause of the deep psychological neurosis. When one breaks that pattern, what happens? One is sane! One must have such sanity to find out what truth is. Dependence has been from childhood, it has been a factor against pain and hurt, a factor for comfort, for emotional sustenance and encouragement - all that has been built into one, one is part of that. This conditioned mind can never find out what truth is. Not to depend on anything means one is alone; all one, whole - that is sanity, that sanity breeds rationality, clarity, integrity.
I wish we will discuss many other topics further!
Question: Does not thought originate as a defence against pain? The infant begins to think in order to separate itself from physical pain. Is thought - which is psychological knowledge - the result of pain, or is pain the result of thought? How does one go beyond the defences developed in childhood?
Jiddu Krishnamurti - Put a pin into a leg and there is pain; then there is anxiety that the pain should end. That is the momentum of thinking, the nervous reaction; then comes identification with that reaction and one says: "I hope it will end and I must not have it in the future". All that is part of the momentum of thinking. Fear is part of pain; is there fear without thought?
Have you ever experimented with dissociating thought from pain? Sit in a dentist's chair for some time and watch the things going on; your mind observing without identifying. You can do this. I sat in the dentist's chair for four hours; never a single thought came into my mind.
How does one go beyond the defences cultivated in childhood? Would one go to a psychoanalyst? One may think that is the easiest way and one may think that he will cure all the problems arising from one's childhood. He cannot. He may slightly modify them. So what will one do? There is nobody one can go to. Will one face that? There is nobody. Has one ever faced that fact that there is nobody one can go to? If one has cancer one can go to a doctor, that is different from the psychological knowledge that one has developed during childhood which causes one to become neurotic; and most people are neurotic.
So, what is one to do? How is one to know, in a world that is somewhat neurotic, in which all one's friends and relations are slightly unbalanced, that one is also unbalanced? One cannot go to anybody; so what is taking place in one's mind now that one no longer depends on others, on books, on psychologists, on authority? What has happened to one's mind if one actually realizes that one cannot possibly go to anybody? Neuroticism is the result of dependence. One depends on one's wife, on the doctor; one depends on God or on the psychologists.
One has established a series of dependences around one, hoping that in those dependences one will be secure. And when one discovers that one cannot depend on anybody, what happens? One is bringing about a tremendous psychological revolution; one is usually unwilling to face it. One depends on one's wife; she encourages one to be dependent on her; and vice versa. That is part of one's neurosis. One does not throw it out, one examines it. Can one be free of it, not depending on one's wife - psychologically, of course? One will not do it because one is frightened; one wants something from her, sex or this or that. Or she encourages one with one's ideas, helps one to dominate, to be ambitious, or says one is a marvellous philosopher.
But see that the very state of dependence on another may be the cause of the deep psychological neurosis. When one breaks that pattern, what happens? One is sane! One must have such sanity to find out what truth is. Dependence has been from childhood, it has been a factor against pain and hurt, a factor for comfort, for emotional sustenance and encouragement - all that has been built into one, one is part of that. This conditioned mind can never find out what truth is. Not to depend on anything means one is alone; all one, whole - that is sanity, that sanity breeds rationality, clarity, integrity.
I wish we will discuss many other topics further!
Sunday 21 August 2011
initiative of youths for a cause!!!with Anna hazare
Youths have become sensitive.lot of morphic changes from generation to generation,mob psychology proving its theory of positivism.youths were labeled for fun and recreation in spite of responsibility from the society..between the ignorance youths have proved lot of achievements...in all fields of technical and physically....now its to prove morally by awakening of their right duty and make the mob with them to work within it...
its the reap of mob physcology where all over the country and abroad too fighting against corruption...Rather calling it as Anna Mania I call it as awakening of one's duty.
every common man have his own constraints and strategy for this protest...one'd fight for his academical corpution,one'd fight for imbalance of government sector and bribe in it,one'd fight for his area's development or one'd fight against his leader who is improper..no matter what the cause each individual work for, but at last all channel will reach a point of intersection that to RID the corruption and make nude the people doing it..
really this was needed to progressive country like India...where authorities looting the common man,massacre,wars in the name of caste and religion...many more.it was needed and now its happening.
atlest, its time to come out and fight for the rights which will make future generation smoother their life and this is the valuable gift we can give them than the properties....
Kiran Bedi,Arvind kejriwala,Bhushan and co,justice hegde..a heart full salute for people working beyond every thing with Anna...deep gratitude for them..
At least wake up now!!who are still sleeping,who put up their responsibility on others or who are spectators.
please for your sake!!
Subscribe to:
Posts (Atom)